WSZYSTKIE PRZEPISY

Kotlety z kapusty i mięsa mielonego

Zrazy z kapusty i mięsa (1931)

Jakiś czas temu panowała moda na gołąbki bez zawijania, a ten przepis nieco je przypomina. Różnica polega na tym, że kapusta jest wcześniej ugotowana oraz nie ma dodatku ryżu. Mimo że w kotletach jest dwa razy więcej kapusty niż mięsa, dobrze posiekana jest niewyczuwalna, za to potrawa stała się delikatniejsza i bardziej soczysta. Myślę, że to fajny pomysł na zmniejszenie ilości zjadanego mięsa (a jeśli kiedyś uda wam się zredukować je do zera, polecam kotlety z samej kapusty – są genialne).

SKŁADNIKI (na 20 małych kotletów):

250 g mielonej wieprzowiny

1 cebula

500 g kapusty świeżej (pół małej główki)

20 g mąki

1 bułka kajzerka

1 jajko

smalec do smażenia

bułka tarta do panierowania

sól, pieprz

Kapustę przekrój na 4 części, gotuj w osolonej wodzie do miękkości. Wyjmij na sitko i odcedź porządnie. Następnie zmiel w maszynce do mięsa lub bardzo drobno posiekaj.

Cebulę posiekaj drobno i zeszklij na smalcu.

Kajzerkę namocz w wodzie. Następnie odsącz porządnie i zmiel w maszynce do mięsa bądź bardzo drobno pokrusz.

W dużej misce wymieszaj mięso, cebulę, poszatkowaną kapustę, jajko, mąkę i namoczoną, zmieloną bułkę. Dopraw solą i pieprzem. Jeśli masa będzie za rzadka, dodaj więcej mąki.

Formuj niewielkie kotleciki, panieruj je w bułce tartej i smaż na smalcu. Najlepiej smakują mocno przyrumienione.

 

stary przepis oryginalny (www.polona.pl)

„Jak gotować. Praktyczny podręcznik kucharstwa (…)” , Maria Disslowa, 1931

 

Spróbuj również:

 

 

Gulasz z fasolką szparagową i pomidorami

Gulasz z zieloną fasolką (1931)

Gulasz to potrawa wywodząca się z kuchni węgierskiej, ale w Polsce zadomowiła się dawno temu. Nasi przodkowie często przygotowywali „potrawki”  z krojonego drobno mięsa i warzyw w sosie. Używali do niego wołowiny, wieprzowiny, kury czy baraniny, wzbogacali winem, piwem, ziemniakami, marchewką czy właśnie fasolką szparagową. To pyszne, jednogarnkowe, sycące danie.

SKŁADNIKI (na 3-4 porcje):

0,5 kg wołowiny

0,5 kg fasolki szparagowej

4-6 małych cebul

smalec do smażenia

200 g świeżych pomidorów lub 3/4 szklanki passaty pomidorowej lub domowego przecieru

3 łyżki mąki pszennej

sól, pieprz

papryka słodka w proszku

Mięso pokrój w kostkę. W rondlu rozgrzej tłuszcz, wrzuć mięso, obsmaż z każdej strony. Posyp mąką.

Cebulę pokrój w piórka, dodaj do mięsa, podsmażaj kilka minut.

Do rondla dolaj szklankę wody, dopraw solą, pieprzem i papryką. Gotuj przez godzinę na małym ogniu, często mieszając. Jeśli sos się wygotuje, dolewaj niewielkie ilości wody.

W drugim garnku zagotuj osoloną wodę. Gdy zacznie bulgotać, wrzuć  obraną i pokrojoną na mniejsze kawałki fasolkę. Gotuj 20 minut.  Odcedź.

 Jeśli używasz świeżych pomidorów umyj je i zalej wrzątkiem, by sparzyć skórkę. Po kilku minutach wyjmij pomidory z wody, obierz ze skórki, pokrój drobno i zblenduj. Następnie dodaj do gulaszu. Jeśli używasz  passaty lub przecieru, po prostu dodaj bezpośrednio do potrawy.

Po półgodzinie do gulaszu dodaj fasolkę. Gotuj kolejne pół godziny. Po  tym czasie mięso powinno być idealnie miękkie.  Jeśli nadal jest twarde,  gotuj, dopóki nie zmięknie.

Potrawę podawaj z tłuczonymi ziemniakami.

 

stary przepis oryginalny (www.polona.pl)

„Jak gotować. Praktyczny podręcznik kucharstwa (…)” , Maria Disslowa, 1931

Spróbuj również:

 

Puree z bobu

Bób młody przecierany (1931)

Puree z warzyw – kalafiora, roślin strączkowych, dyni – było znane w kuchni polskiej od dawna. Podawano je jako dodatek do mięs i ryb. To prosta, zdrowa potrawa, która świetnie urozmaici zwyczajny obiad. Beszamelowa zasmażka sprawia, że puree jest wyjątkowo jedwabiste, a duża ilość ziół nadaje mu wyrazistego smaku.

SKŁADNIKI:

1 litr bobu

1 cebula

60 g masła

10 g mąki pszennej

1/4 litra mleka

sól

gałka muszkatołowa

garść świeżej natki pietruszki

garść świeżego koperku

łyżeczka cukru

Zagotuj osoloną wodę. Gdy będzie wrzeć, dodaj do niej bób i gotuj 7 minut. Wyjmij, poczekaj aż ostygnie i obierz z łupin. Następnie zblenduj.

Cebulę drobno posiekaj. Na patelni rozpuść masło, zeszklij na nim cebulę. Gdy będzie gotowa, zasyp ją mąką, podsmażaj chwilę. Następnie dodaj mleko, cukier, gałkę i posiekaną drobno zieleniną. Smaż, dopóki zasmażka nie zgęstnieje.

Dodaj gotową zasmażkę do bobu i ponownie zblenduj. Dopraw, jeśli to konieczne.

Puree z bobu możesz wykorzystać jako dodatek do ryby lub mięsa, albo pastę do chleba.

 

stary przepis oryginalny (www.polona.pl)

„Jak gotować. Praktyczny podręcznik kucharstwa (…)” , Maria Disslowa, 1931

 

 

Spróbuj również:

 

Orientalna zupa z bobu

Zupa z bobu „Seghers” (1987)

W książce „Zupy świata” znajduje się aż 17 najróżniejszych przepisów na zupę z bobu. Wśród nich zupa zawierająca rodzynki, płatki owsiane i orzechy, zupa z bobem i grzybami czy z parówkami i oliwkami. Trzeba przyznać, że autorzy książki byli niezwykle kreatywni w dobieraniu składników. Orientalna zupa z bobem jest lekka i ma niezwykły aromat chińskich przypraw. Jeśli chcielibyście, żeby była bardziej treściwa, można dodać więcej ziemniaków oraz mięso z bulionu.

SKŁADNIKI:

1,5 litra bulionu mięsnego

0,5 kg bobu

1 cytryna

3 duże ziemniaki

1 cebula

2 łyżki mąki

5 łyżek kukurydzy z puszki

2 łyżki koncentratu pomidorowego

przyprawa 5 smaków

imbir mielony

sól, pieprz

Zagotuj posoloną wodę i wrzuć do niej bób. Gotuj 7 minut, odcedź, przelej zimną wodą. Obierz bób z łupinek.

Cebulę drobno posiekaj, zeszklij na patelni. Gdy będzie gotowa, oprósz mąką, wymieszaj. Dodaj 2-3 łyżki zimnego bulionu, krótko wymieszaj i dodaj do pozostałego bulionu.

Ziemniaki obierz, pokrój w drobną kostkę. Włóż do bulionu, dopraw przyprawą 5 smaków, imbirem, pieprzem i gotuj do miękkości.

Gdy ziemniaki będą miękkie do zupy dodaj koncentrat, kukurydzę, pokrojoną w plastry cytrynę i bób. Dopraw, jeśli to konieczne. Gotuj kilka minut.

Przepis pochodzi z książki „Zupy świata”, Danuta i Henryk Dębscy, 1987.

Spróbuj również:

 

Zupa z boczniaków po meksykańsku

Zupa z boczniaków D’Angers (1987)

Ile znacie przepisów na zupy z boczniaków? Autorzy książki „Zupy Świata” podają aż piętnaście oryginalnych receptur, a każda, którą wypróbowałam okazuje się niezwykle smaczna. Zupy z boczniaka najczęściej są zabielane śmietaną, ale kto woli czyste, może ją pominąć. Próbowałam obu sposobów, w tym wypadku bardziej przemawia do mnie wersja bez śmietany. Połączenie boczniaków, ryżu, papryki i mięsa mielonego to strzał w dziesiątkę!

SKŁADNIKI:

1,5 litra rosołu

500 g boczniaków

3 łyżki suchego ryżu

200 g mielonej jagnięciny lub wołowiny

1 świeża papryka 

1/2 szklanki śmietany 30% (opcjonalnie)

natka pietruszki

ząbek czosnku

sól, pieprz

Boczniaki oczyścić, odkroić twarde nóżki, pokroić w paski. Podsmażyć do zarumienienia na oleju lub maśle.

Paprykę pokroić w kostkę. Usmażyć razem z mięsem mielonym, doprawić solą i pieprzem i czosnkiem.

Rosół zagotować. Wsypać ryż, mięso, boczniaki i pietruszkę. Gotować, dopóki ryż nie będzie miękki. Pod koniec gotowania można zaprawić śmietaną.

 

Przepis pochodzi z książki „Zupy świata”, Danuta i Henryk Dębscy, 1987.

 

Spróbuj również:

 

Bób na maśle

Bób w maśle (1898)

Bób to jedna z najstarszych hodowlanych roślin strączkowych. Odkrycia archeologiczne potwierdzają, że był jadany przez Słowian, jednak trudno znaleźć przepisy z użyciem tego warzywa, ponieważ było wykorzystywane głównie w kuchni chłopskiej. Bób dodawano do zupy albo przyrządzano według tego przepisu i podawano z ziemniakami. W kuchni często najprostsze rozwiązania sprawdzają się najlepiej.

SKŁADNIKI

1 kg bobu

2 łyżki masła

4 łyżeczki suszonej natki pietruszki lub garść świeżej

sól i pieprz

Bób ugotuj w osolonej wodzie. Powinien być lekko twardy. Gdy wystygnie, obierz go z łupinek. Obrany bób wrzuć do garnka, dodaj masło, posiekaną lub suszoną natkę pietruszki, dopraw solą i pieprzem. Duś przez kilka minut. Podawaj z ziemniakami.

 

stary przepis oryginalny (www.polona.pl)

„Jarska kuchnia zawierająca wypróbowane przepisy przyrządzania smacznych a zdrowych potraw roślinnych”, Maria Czarnowska, 1898.

Spróbuj również:

 

Grzanki z jajkiem i wędzonym łososiem

Grzanki z łososiem (1931)

Na początku XX wieku małe grzaneczki z bułki uchodziły za elegancką przekąskę. Dodatki były dość wyrafinowane, np. łosoś, sardele, kapary, masło musztardowe, ostry ser. Podobnie jak kanapki, autorki książek kucharskich z przełomu XIX i XX wieku zalecają serwowanie grzanek na serwecie. Świetnie sprawdzą się na śniadanie albo podwieczorek.

SKŁADNIKI

1 półbagietka

2 jaja

30 g wędzonego na zimno łososia

1/3 szklanki mleka

2 łyżki masła

sól, pieprz

Bagietkę pokrój na grubsze kromki, skrop z obu stron mlekiem, zarumień na łyżce masła na patelni.

Rozbij jajka z drobno pokrojonym łososiem, dopraw solą i pieprzem i usmaż na łyżce masła jajecznicę. Nie może być mocno ścięta.

Nakładaj jajecznicę na kromki bagietki, przykryj drugą kromką. Podawaj ciepłe.

 

stary przepis oryginalny (www.poloniusz.pl)

„Jak gotować. Praktyczny podręcznik kucharstwa (…)” , Maria Disslowa, 1931

Spróbuj również:

 

Zupa krem ze szparagów z grzankami

Zupa szparagowa (1931)

Szparagi od zawsze uchodziły za eleganckie, ekskluzywne warzywo, na które mogły sobie pozwolić tylko bardziej zamożne osoby. Przyrządzano je na wiele sposobów – w postaci kremowych zup lub jako dodatek do wiosennych zup lub potrawek, z jajecznicą, pod beszamelem czy w sałatce. Aksamitna zupa to obowiązkowe wiosenne danie, które warto przygotować choć raz w sezonie szparagowym. Dzięki słodkiej śmietanie i żółtkom jest bardzo delikatna, a grzanki z serem stanowią świetny, treściwy dodatek. 

SKŁADNIKI:

500 g szparagów

1 łyżeczka cukru

1 litr rosołu drobiowego lub cielęcego

40 g masła

2 łyżki mąki pszennej

2 żółtka

125 ml śmietany 30%

sól, pieprz

natka pietruszki

4 kromki angielki/bułki paryskiej

4 łyżki tartego sera, najlepiej parmezanu

Szparagi umyj, odetnij zdrewniałe końcówki, zalej wodą, tak, by tylko je przykrywała, dodaj cukier i gotuj do miękkości.

W tym czasie przygotuj grzanki – na pokrojone pieczywo zetrzyj ser, zapiecz. Możesz po wyjęciu z piekarnika pokroić je na mniejsze kawałki, co ułatwi jedzenie.

Gdy szparagi będą miękkie, wyjmij je z wody, dodaj do rosołu i zblenduj.  Ponieważ szparagi mają twarde włókna, przetrzyj zupę przez sito, by była aksamitna. Wstaw do gotowania.

W tym czasie zrób zasmażkę – na patelni rozpuść masło, dodaj mąkę. Dodaj kilka łyżek zupy i mieszaj trzepaczką, żeby nie było grudek (do uzyskania konsystencji budyniu). Przełóż zasmażkę do zupy, zamieszaj trzepaczką.

Do śmietany wbij żółtka, dodaj do zupy, wymieszaj. Dopraw natką pietruszki oraz jeśli to konieczne solą, pieprzem. Gdy zupa się zagotuje, rozlej na talerze, posyp grzankami.

 

stary przepis oryginalny (www.polona.pl)

„Jak gotować. Praktyczny podręcznik kucharstwa (…)” , Maria Disslowa, 1931

 

Spróbuj również:

 

Zupa z boczniaków z boczkiem i ziemniakami

Zupa z boczniaków „Alves” (1987)

Boczniaki ostatnio stały się bardzo popularne, zwłaszcza jako roślinny zamiennik mięsa.  W książce „Zupy świata” z 1987 roku można znaleźć kilka świetnych i oryginalnych przepisów na zupy z boczniaków, m.in. z dodatkiem żabich udek, wątróbki, kaparów, oliwek, calvadosu czy wina. Zupa z boczniakami, ziemniakami i boczkiem jest sycąca i pyszna. Boczniaki mają bardzo łagodny smak, dlatego w potrawie nie czuć nuty grzybowej.

SKŁADNIKI (dla 2 osób):

750 ml bulionu mięsnego

250 g surowych boczniaków

2 średnie ziemniaki

1 ząbek czosnku

75 g wędzonego boczku

1 łyżka masła

1 łyżka mąki

sól, pieprz

Ziemniaki obierz, pokrój w drobną kostkę. Boczek również pokrój w kostkę, a boczniaki w paski (możesz je poszarpać na paski za pomocą dłoni).

Wstaw bulion do gotowania. W tym czasie przygotuj dodatki:

Czosnek zetrzyj i podsmaż na maśle. Zdejmij z patelni.

Boczek (bez żadnego tłuszczu) przysmaż na patelni, na koniec posyp mąką, wymieszaj. Zdejmij z patelni.

Boczniaki przysmaż na maśle, aż się zarumienią i zmniejszą objętość. Posól.

Gdy bulion zacznie się gotować, włóż do niego ziemniaki, boczniaki i boczek. Gotuj, dopóki ziemniaki nie będą miękkie. Dopraw solą i pieprzem, jeśli to konieczne.

 

Przepis pochodzi z książki „Zupy świata”, Danuta i Henryk Dębscy, 1987.

 

Spróbuj również:

 

Zupa gulaszowa

Zupa węgierska „goulash” (1913)

Węgierskie słowo „gulyas” oznacza zupę gulaszową, nie gulasz w polskim rozumieniu tego słowa. Jest to narodowa węgierska potrawa, odróżniająca się od polskiego gulaszu dużą ilością papryki. Ziemniaki nie są niezbędne, ale często dodawane, podobnie jak pieczarki. Dziś często zupę gulaszową zaprawia się koncentratem pomidorowym, lecz Maria Ochorowicz-Monatowa pomija ten składnik (przecier pomidorowy dodawany do potraw nie był zbyt popularny w tamtych czasach). Zupa gulaszowa wymaga długiego gotowania, lecz warto jest poświęcić czas, by ją przygotować. 

SKŁADNIKI:

500 g chudej wołowiny

300 g ziemniaków

Włoszczyzna: 1 marchewka, 1 pietruszka, kawałek selera, mały por, 2 małe cebule

1 łyżka mąki pszennej

1 łyżka masła

Sól, pieprz

1 łyżeczka słodkiej papryki

Liść laurowy, ziele angielskie

Wołowinę pokrój w kostkę. Marchewkę, pietruszkę, selera, pora i jedną cebulę umyj, obierz, włóż do garnka razem z mięsem. Dodaj 800 ml wody, dopraw solą, pieprzem, liściem laurowym, zielem angielskim. Gotuj, dopóki mięso nie będzie miękkie (co najmniej półtorej godziny).

Drugą cebulę posiekaj drobno, podsmaż na maśle w garnku, w którym przygotujesz zupę. Gdy cebula się zeszkli, posyp ją papryką słodką i mąką. Wymieszaj.

Obierz ziemniaki i pokrój w niewielką kostkę.

Gdy mięso będzie miękkie, zupę przecedź przez sito do garnka z podsmażoną cebulą, wymieszaj. Dodaj ziemniaki. Gotuj, aż ziemniaki zmiękną. Pod koniec gotowania dołóż pokrojoną w kostkę gotowaną marchewkę, którą wcześniej odłożyłaś. Dopraw solą i pieprzem, jeśli to konieczne.

stary przepis oryginalny (www.polona.pl)

Uniwersalna książka kucharska (…), Maria Ochorowicz-Monatowa, 1913

Wpis powstał we współpracy z Villa Italia.  Ta piękna zastawa ze zdjęcia to część serii Blanche.

Spróbuj również: