Budyń z twarogu

Budyń z sera (1861)

Słowo „budyń” ma dziś zupełnie inne znaczenie niż dawniej. Kiedyś budyniem nazywano potrawę z utartych żółtek z cukrem i/lub masłem oraz ubitych białek, gotowaną w specjalnej, zamykanej formie na parze (dziś również można kupić takie formy do przyrządzania bab na parze).  Budyń wcale nie musiał być deserem! Te na słodko przyrządzano z twarogu, mąki migdałowej, manny, ale także dyni czy marchwi, wytrawne zaś z mięsa, ziemniaków i innych warzyw. Budyń z twarogu to forma delikatnego, wilgotnego sernika – idealna potrawa na wielkanocny stół.

SKŁADNIKI:

300 ml mleka 

1 łyżka masła

125 g mąki

4 jajka

350 g twarogu na sernik

1/4 szklanki cukru

rodzynki

Zagotować mleko z masłem. Gdy zacznie wrzeć, wsypać mąkę i cały czas mieszać na ogniu, aż się rozpuści. Następnie zdjąć z gazu, wbić 2 jajka, dodać twaróg, cukier, rodzynki i żółtka z dwóch jaj. Wszystko dokładnie zmiksować.

Białka ubić na puszystą pianę, dodać do masy serowej.

Serwetkę posmarować masłem, wyłożyć na nią masę, związać ciasno, żeby masa nie wypłynęła. Paczuszkę przywiązać pośrodku długiej drewnianej łyżki, którą należy położyć na górze garnka z gotującą się wodą w taki sposób, by paczuszka z ciastem była cała zanurzona w wodzie. Gotować godzinę, w razie potrzeby uzupełniając wodę. Można też upiec deser w piekarniku w kąpieli wodnej.

Gdy budyń wystygnie, wyjąć z serwetki i wyłożyć na półmisek.

stary przepis oryginalny (www.polona.pl)

„Kucharz polski jaki być powinien. Książka podręczna dla ekonomiczno-troskliwych gospodyń”, Bronisława Leśniewska, 1861.

Spróbuj również: